تقدم ستاره ها بر فوتبال
به گزارش ساماس مدیران باشگاه های بزرگ دست طرفداران امروزی جهان را خوانده اند. تیپ غالب آینده طرفداران، «ستاره باز»اند. آیا در همین ایران خودمان وقعی برای «وست بروم» و «برنلی» می گذارند؟
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، در یادداشتی در روزنامه همشهری به قلم شاهین رحمانی، کارشناس مدیریت فوتبال، آمده است: «۳۳ سال پیش روز ۲۵ آوریل بود که مدیر ۶ باشگاه فوتبال در لندن جمع شدند و اعلام نمودند که لیگی مستقل از اتحادیه راه می اندازند تا درآمد بیشتری کسب کنند. پنجم اردیبهشت، سالگرد این تغییر است؛ همین روزها.
«یوروپین کاپ» را به خاطر دارید؟ بازی های جذاب باشگاهی اروپا که سال ۱۹۹۲ به ساختار فعلی لیگ قهرمانان اروپا تغییر نمود تا خطر حذف بزرگانی مانند رئال مادرید در بازی اول و دوم از بین برود و حضور آنها در این رقابت ها طولانی تر شود و درآمد بازی ها سر به فلک بکشد.
سال ها گذشته و حالا رئال و بارسلونا بدهکار شده اند. می خواهند مسی را نگه دارند، می خواهند ستاره های بیشتری بخرند اما نزدیک به یک میلیارد دلار بدهی دارند.
باشگاه های ایتالیایی قدرت شان در زمین مقابل انگلیسی ها و اسپانیایی هایی که تا دو سه دهه پیش شکست پذیر بودند کم شده و زود از عرصه رقابت ها حذف می شوند ولی یوونتوس و اینترمیلان سهم بیشتری از قدرت و درخشش بیشتری می خواهند.
و بالاخره مدیران آمریکایی لیگ برتر که جهان را میدان تجارت خود می دانند عرصه را بر باشگاه های شان تنگ می بینند. به بازی های بی مفهوم تدارکاتی قبل از فصل در آمریکا نگاه می کنند که سیل تماشاگران، استادیوم های غول پیکر را برای تورنمنت هایی مثل «اینترنشنال چمپیونزکاپِ» بی محتوا و برای دیدن ستاره های اروپایی ناآماده لبریز می کند؛ برای تقابل مسی - رونالدو، با هر کیفیتی که می خواهد باشد.
آنها نبض طرفدارِ امروز جهانی دست شان آمده. پروژه جدید را «سوپرلیگ» نامیده اند، بدون اثری از اروپا یا هیچ منطقه و قاره دیگری. فوتبالی که از رقابت های باشگاهی شهری آغاز شد و بعد با توسعه صنعتی و حمل و نقل توانست لیگ کشوری شود، حالا قاره اروپا هم برایش کوچک است.
خشمی که از روز یکشنبه به پا خاست، تقابل طرفداران دیدگاه های سنتی و مدرن بود. شاید بهتر باشد نگوییم مدرن، بگوییم طرفدار جهانی که در اکثریت مطلق اند. آن ۷۰ هزار نفری که در منچستر به استادیوم می روند و هر بازی را در پس تاریخی اجتماعی و فرهنگی مفهوم می کنند، در مقابل صدها میلیون طرفدار جهانی از سنگاپور گرفته تا نیویورک و شانگهای عددی نیستند. سنتی که رقابت منچستر و برنلی را برای هزاران انگلیسی احساسی می کند، اثری بر نبض صدها میلیون طرفدار دیگر ندارد؛ برای آنها که ساعت ها ستاره های خیالی را در فیفا ویدئوگیم مقابل هم قرار می دهند تا سرشار از لذت شوند.
مدیران باشگاه های بزرگ دست طرفداران امروزی جهان را خوانده اند. تیپ غالب آینده طرفداران، «ستاره باز»اند. آیا در همین ایران خودمان وقعی برای «وست بروم» و «برنلی» می گذارند؟ البته که رقابت در لیگ های محلی از تک و تا می افتد. چلسی و لیورپول که تا هفته پیش در اضطراب صعود بودند می توانند در آینده تیم دوم شان را به بازی های داخلی بفرستند. البته که امیدها کمرنگ می شوند. نه خبری از حماسه «لستر» خواهد بود و نه حرارتی برای صعود «وستهام». نورهایی مانند «لایپزیگ» و «لیون» هم امکان دارد روزنه ای پیدا نکنند که بیایند و ستاره شوند. اما میلیون ها طرفدار دنیای جدید که پول دارند و همه عالم را گرفته اند، همین را می خواهند. نصفه شب در ویتنام بیدار جلوی تلویزیون می نشینند تا لذت ببرند، چون دیگر خبری از بازی های کسالت بار نیست. این طور نیست؟ دور و برتان را یک نگاه دیگر بیندازید.»
انتهای پ‍یام
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب