متخصصان آمریكایی می گویند
ریزپلاستیک ها در زنجیره غذایی انباشته می شوند
به گزارش ساماس، ذرات ریز میکرو و نانوپلاستیک در فرایندهای صنعتی تولید می شوند یا بر اثر تجزیه زباله های پلاستیکی بزرگ تر در محیط زیست مانند اقیانوس ها و خاک به وجود می آیند.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، بررسی های پیشین نشان داده اند که این ذرات به صورت گسترده پخش می شوند و در محیط زیست باقی می مانند و قادرند به سلول ها و بافت های موجودات زنده نفوذ کنند.
«راس کلارک»، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه نیومکزیکو، اظهار داشت: طی سال ها، این پلاستیک ها تجزیه می شوند، با خاک و آب ترکیب می شوند و می توانند در زنجیره غذایی انباشته شوند.
کلارک توضیح داد: خیلی از مردم فکر می کنند که میکرو و نانوپلاستیک ها عموما از استفاده از ظروف پلاستیکی، تخته های خردکن، بسته بندی، بطری های آب و سایر اقلام پلاستیکی ناشی می شوند، اما منبع اصلی آنها غذا و آبی است که می خوریم و می نوشیم.
متخصصان در یک مطالعه مرتبط دریافته اند که ذرات بسیار ریز پلاستیکی یافت شده در رسوبات چربی موجود در شریان اصلی گردن می توانند عامل خطر احتمالی سکته مغزی باشند.
یافته های این متخصصان نشان داده است در اشخاصی که شریان های گردن آنها گرفتار تجمع رسوب شده بود، غلظت ریزپلاستیک ها بیشتر از اشخاصی بود که شریان های سالمی داشتند.
بر مبنای آزمایش های فوق که در نشست انجمن قلب آمریکا در بالتیمور عرضه شد، این تفاوت بخصوص در اشخاصی که گرفتار سکته مغزی یا حمله ایسکمی گذرا، به بیان دیگر سکته مغزی خفیف، شده بودند آشکارتر بود.
همینطور مطالعه قبلی در سال ۲۰۲۴ نشان داد ذرات پلاستیکی در بدن برخی افراد که برای برداشتن رسوب شریان کاروتید تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بدون بروز هر گونه علامتی تجمع کرده بود.
حالا متخصصان گمان می کنند ذرات پلاستیکی موجود در تجمع رسوب شریان کاروتید امکان دارد علائمی مانند سکته مغزی، سکته مغزی خفیف یا نابینایی موقت ایجاد کنند.
به گزارش ایندیپندنت، این مطالعه وضعیت شرکت کنندگان مطالعه قبلی را پیگیری کرد و میزان میکرو و نانوپلاستیک ها در شریان های کاروتید سه گروه را مقایسه کردند: افراد با شریان های سالم؛ کسانیکه رسوب داشتند ولی علائمی نداشتند؛ و اشخاصی که به علت تجمع رسوب گرفتار علایم شده بودند.
متخصصان گفتند: اشخاصی که در رسوب شریان کاروتید آنها میکرو و نانوپلاستیک وجود داشت به میزان قابل توجهی بیشتر در معرض مرگ یا حمله قلبی یا سکته مغزی غیرکشنده قرار داشتند.
آنها همینطور رسوب های با میزان پایین و بالای پلاستیک را میان این شرکت کنندگان مقایسه کردند تا آثار ذرات بسیار ریز پلاستیک بر نشانگرهای التهاب را ارزیابی کنند.
این بررسی ها نشان داد که غلظت ذرات پلاستیک در رسوب شریان های کاروتید افراد بدون علامت، ۱۶ برابر بیشتر از میزان یافت شده در دیواره شریان اهداکنندگان فوت شده و هم سن بود که گرفتار تجمع رسوب نبودند.
متخصصان همینطور دریافتند که غلظت پلاستیک در رسوب شریانیِ اشخاصی که گرفتار سکته مغزی، سکته مغزی خفیف یا از دست دادن موقت بینایی به علت انسداد جریان خون به شبکیه شده بودند، بیشتر از ۵۰ برابر بالاتر از نمونه های بافتی اهداکنندگان فوت شده هم سن بود.
با این وجود، هیچ ارتباطی بین سطح میکرو و نانوپلاستیک ها با نشانه های التهاب ناگهانی یافت نشد.
کلارک اظهار داشت: این یافته ها نشان داده است آثار زیست شناختی میکرو و نانوپلاستیک ها بر رسوب های چربی، پیچیده تر و ظریف تر از آن است که صرفاً باعث بروز التهاب ناگهانی شوند.
هرچند این یافته ها مشخص نمی کند که وجود پلاستیک در رسوب علت بروز علایم بوده است، متخصصان گمان می کنند که این ذرات بسیار ریز پلاستیک امکان دارد نشانه یک مشکل سلامت دیگر باشد که در پسِ این علایم شریان کاروتید قرار دارد.
«کارن ال. فیوری»، متخصص اعصاب عروقی از دانشگاه براون که در این پژوهش نقشی نداشته است، اظهار داشت: این مطالعه بسیار جالب و در عین حال نگران کننده است. تا به امروز، ما قرارگیری در معرض میکرو و نانوپلاستیک ها را یک عامل خطر اصلاح پذیر برای سکته مغزی درنظر نگرفته بودیم.
چندی قبل هم گروهی از متخصصان چینی در آزمایشاتی دریافتند ریزپلاستیک هایی که در اندام های انسانی یافت شده اند با آثار منفی بر سلامتی همچون ایجاد زخم ها، سرطان دهانه رحم و دیگر بیماری ها، ارتباط هایی نگران کننده دارند.
این نوع آلودگی پلاستیکی (قطعات کوچک شکسته شده که بزرگ تر از پنج میلی متر نیستند) همه جا شناسایی شده اند همچون در آبی که انسان ها می نوشند، در هوایی که تنفس می کنند، در قلب و حتی در اندام های تولیدمثلی انسان و دانشمندان پیشبینی کرده اند که این گونه از آلودگی محیط زیستی امکان دارد تا سال ۲۰۴۰ میلادی دو برابر شود.
با وجود این که یافته های جدید در رابطه با شیوع این مواد به درک بهتر کارشناسان از وضعیت فعلی کمک کرده اما دامنه کامل و نتایج منفی این آلودگی هنوز مشخص نشده است.
کارشناسان اعتقاد دارند تا وقتی که مردم از پلاستیک هایی با ماندگاری طولانی استفاده می نمایند، ریزپلاستیک ها همه جا یافت می شوند.
«پل آناستاس»، مدیر مرکز شیمی سبز و مهندسی سبز دانشگاه «ییل» می گوید: ما این پلاستیک ها را طوری طراحی نموده ایم که تا قرن ها اگر نگوییم هزاره ها، پایدار باشند و باید این نقص طراحی را درنظر گرفت. چون حالا این را هم می دانیم که چگونه پلیمرهایی طراحی نماییم که بدون ضرر رساندن به محیط زیست، تجزیه شوند؛ نه این که فقط مدام به ذرات کوچک و کوچک تر تبدیل بشوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب