روشی نوظهور برای كاهش درد و افزایش كارایی درمان
میکرونیدل و نانودارو ترکیبی نوین برای درمان بدون درد
به گزارش ساماس، برای بیشتر از یک قرن، استفاده از سوزن های تزریقی روش اصلی انتقال دارو به بدن بوده است. اما این شیوه سنتی، علاوه بر ایجاد درد، می تواند با خطرات عفونی و عوارض جانبی همراه باشد. پژوهشی جدید به بررسی راهکاری نوین پرداخته است که با استفاده از میکرونیدل ها و نانوداروها، امکان انتقال بدون درد و دقیق تر داروها را فراهم می آورد.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، تزریق دارو به بدن از راه سوزن های سنتی، یکی از پرکاربردترین روش های درمانی در سراسر دنیا است. بااین حال، این شیوه محدودیت های قابل توجهی دارد؛ همچون درد ناشی از تزریق، که می تواند مانع از همکاری بیماران در روند درمان گردد. همینطور خطر انتقال عفونت از راه استفاده مجدد از سوزن، چالش بزرگی برای نظام سلامت بحساب می آید. برای حل این مشکلات، دانشمندان به دنبال روش های نوین دارورسانی بوده اند. فناوری میکرونیدل که برای نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ عرضه شد، یکی از امیدبخش ترین روش ها در این حوزه است. این سوزن های ریز، با نفوذ به لایه های سطحی پوست، مسیر انتقال دارو را هموار می کنند، بدون آن که به عمق پوست رسیده و گیرنده های درد را تحریک کنند.
از طرفی، توسعه داروهای نانومقیاس، تحول مهمی در علم پزشکی بحساب می آید. نانوداروها به علت ابعاد بسیار کوچک، می توانند ماده درمانی را با دقت بالایی به سلول های هدف برسانند. این فناوری نه تنها اثربخشی دارو را زیاد می کند، بلکه میزان عوارض جانبی آنرا هم می کاهد. بنابراین، ترکیب دو فناوری میکرونیدل و نانودارو، نگاهی امیدوارکننده برای افزایش کارآمدی درمان های دارویی به حساب می آید.
در این راستا، زینب باقری از دانشگاه شهید بهشتی بهمراه یک همکار هم دانشگاهی، پژوهشی را در زمینه استفاده از میکرونیدل ها برای انتقال نانودارو انجام داده اند. این پژوهش که در فصلنامه پوست و زیبایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انتشار یافته است، بر بررسی قابلیت های این فناوری ترکیبی در انتقال دارو به بدن تمرکز دارد.
محققان در این پژوهش، با مرور منابع علمی، به بررسی چالش ها و مزایای استفاده از میکرونیدل های حاوی نانودارو پرداخته اند. آنها دریافتند که میکرونیدل ها می توانند بدون ایجاد درد، دارو را به صورت مستقیم به پوست وارد کرده و جذب آنرا بهبود بخشند. همچنین، نانوداروها در مقایسه با داروهای سنتی، توانایی بالاتری در رساندن ماده درمانی به سلول های هدف دارند.
نتایج این پژوهش نشان می دهند که ترکیب این دو فناوری می تواند روشی کم تهاجمی و مؤثر برای درمان خیلی از بیماری ها باشد. میکرونیدل ها با نفوذ کنترل شده در پوست، امکان عبور نانوداروها را از سد پوستی فراهم می کنند و به این ترتیب، میزان دسترسی دارو به بافت های موردنظر را می افزایند. این شیوه همینطور می تواند عوارض جانبی ناشی از داروهای خوراکی یا تزریقی را کم کند.
علاوه بر این، محققان تاکید می کنند که استفاده از میکرونیدل های حاوی نانودارو، می تواند در درمان بیماری های پوستی، عفونت ها و حتی برخی سرطان ها مفید باشد. چونکه این شیوه اجازه می دهد دارو با دقت بالا به محل موردنظر برسد و از پخش شدن غیرضروری آن در بدن جلوگیری شود.
با وجود تمامی این مزایا، چالش هایی هم در راه توسعه این فناوری وجود دارد. کنترل دقیق ابعاد و ساختار میکرونیدل ها، سازگاری نانوداروها با این ساختارها و اطمینان از ایمنی و پایداری آنها در بدن، همچون موانعی هستند که باید برطرف شوند. همچنین، تولید انبوه میکرونیدل های حاوی نانودارو، نیازمند روش های مقرون به صرفه و کارآمد است که هنوز در مرحله پژوهش و توسعه قرار دارند.
به رغم این چالش ها، این فناوری پتانسیل بالایی برای بهبود روش های درمانی دارد. محققان امیدوارند که با پیشرفت های بیشتر در این عرصه، میکرونیدل ها و نانوداروها بتوانند به بخشی از درمان های روزمره تبدیل شوند و تجربه ای بدون درد و مؤثرتر را برای بیماران فراهم آورند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب