نگاهی جامع به بسكتبال ایران
كمالیان: سبك بسكتبال ایران معلوم نیست
مربی سابق تیم ملی و کارشناس بسکتبال ایران درباره آخرین شرایط ملی پوشان برای حضور در المپیک، شرایط کلی این رشته در کشور و نقاط ضعف و قوت موجود صحبت کرد.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، اردوی آماده سازی تیم ملی بسکتبال ایران به منظور حضور در رقابت های پنجره سوم انتخابی کاپ آسیا ۲۰۲۱، درحالی از روز (یک شنبه) ۲۶ اردیبهشت شروع شد که حضور نفرات جدید مانند پویان جلال پور بازیکن دو رگه ایرانی- آلمانی در تمرینات و دعوت نشدن سجاد مشایخی از نکات قابل بحث در این بازه زمانی به حساب می آید. بدین منظور خبرنگار ایسنا برای ارزیابی شرایط تیم برای مسابقات پیش رو مانند پنجره سوم و بازی های المپیک با صفاعلی کمالیان مربی سابق تیم ملی به گفتگو نشست که این مصاحبه را در ادامه می خوانید.
*پیش از هر مطلبی، نظر شما درباره فهرست اردونشینان و شرایط تیم ملی ایران برای حضور در مسابقات پیش رو چیست؟
از نظر من نفرات دعوت شده به تیم ملی یک لیست متعادل هستند، اما جای چند سوال هم هست که شاید بهتر باشد مسؤلان تیم در مورد آنها پاسخ دهند. برای مثال بعضی از بازیکنانی که قبلا عضو تیم ملی بوده اند هم اکنون در فهرست نیستند که شاخص ترین آنها سجاد مشایخی است. هم اکنون ما دلیل عدم حضورش را نمی دانیم باآنکه قاعدتا این نظر کادرفنی است، اما به نظرم بهتر بود علل این تصمیم ها مطرح شوند.
البته دعوت نشدن برخی بازیکنان گاها به علت مشکلات شخصی و درگیری های آنها است. بحث من به این علت است که شاید اهالی بسکتبال بخاطر برخی تصمیمات گرفتار نگرانی شوند که برای پیشگیری از این اتفاق، بهتر است اطلاع رسانی شود تا سوال بی پاسخی نباشد.
*نبود سجاد مشایخی را چطور ارزیابی می کنید و آیا این اتفاق را میتوان یک نقطه ضعف برای تیم ملی ایران دانست؟
اینکه سجاد دعوت نمی گردد از نظر من به شرایط بستگی دارد. چون فضا روشن نیست شاید دلیل دعوت نشدنش فنی باشد یا به مواردی خارج از تفکرات فنی کادرفنی ارتباط داشته باشد، این ها همه احتمالات است. مشکل من با مبحث سجاد این است که باید اطلاع رسانی شده و دلیل دعوت نشدن چنین بازیکنی روشن شود. اختیارات کادرفنی قابل احترام است، اما باید پاسخگو هم بود تا اذهان عمومی اطلاع کافی از ماوقع داشته باشند.
*آیا اضافه شدن بازیکن جدید به تیم ملی در زمان فعلی مناسب بود یا خیر؟
اضافه کردن بازیکن جدید به تیم ملی همیشه امکان پذیر است، اما باید مزایا و معایب آنرا سنجید تا این نفرات را کنار هم به کار گرفت. هم اکنون خیلی دیر نیست، اما باید دید که آیا این بازیکن آمادگی کافی از لحاظ فنی و شخصیتی دارد که به تیم اضافه شود؟ اصولا بازیکنان گارد خصوصیت های شخصیتی خاصی دارند که می توانند جای خویش را در تیم پیدا کنند، اما باید دید که این بازیکن جدید چه نوع گاردی است و با چه تفکراتی برای تیم در نظر گرفته شده است.
شاید کادرفنی قصد دارند نفرات را در پست های دیگری استفاده کنند. همانطور که می دانید در المپیک ما در موقعیت های پیرامونی یک پست از باقی تیم ها کوتاه تر هستیم چون آنها از نظر فیزیکی بهتر هستند. فعلاً باید صبر کرد و دید که شرایط این بازیکن در کنار سایرین چگونه خواهد بود
*با توجه به پیش رو بودن المپیک بهتر است به عقب برگردیم. ما در جام جهانی مقابل حریف آمریکایی شانس برد داشتیم، برابر حریف اروپایی خوب بازی کردیم و نهایتا برابر حریف آفریقایی چندان خوب نبودیم. از نظر شما دلیل این روند تیم ملی چه بود؟
متاسفانه یکی از اصلی ترین مشکلاتی که در بسکتبال ما هست، تفاوت سطحی است که بسکتبالیست های ایران در مسابقات باشگاهی با رقابت های بین المللی تجربه می کنند. این تفاوت سطح هم در جام جهانی، هم در المپیک و حتی در سطوح پایین تر مثل کاپ آسیا هم وجود دارد. این اختلاف سطح سبب می شود تا ما به اردوهای دراز مدت و مسابقات تدارکاتی بیشتر جهت آماده سازی نیاز داشته باشیم. همه این اقدامات برای آن است که فاصله را جبران نماییم. تدارکات نسبتا مناسبی داشتیم، اما بهره برداری مناسب نبود که دلیلش برای من هم مبهم است.
شرایط تیم ما در جام جهانی اینطور بود که متاسفانه در بازی های ابتدایی که برای ما بسیار مهم بودند موفق نبودیم، اما به مرور بهتر شدیم، باآنکه در مرحله دوم حریفان هم ضعیف تر می شدند. ما حتی در جریان مسابقات تغییراتی داشتیم که به نظر می آمد تغییرات تمرین شده ای نبودند. این ذهنیت هم به علت صحبت هایی بود که از مجموعه اطراف تیم شنیده می شد. بنا به همه این علل من فکر می کنم برنامه آماده سازی تیم ملی قابل قبول بود، اما از آن برنامه حداکثر استفاده را نبردیم.
*از نظر شما دلیل باخت عجیب در پنجره دوم انتخابی کاپ آسیا چه بود؟ آیا میتوان تنها دلیل را عملکرد ضعیف بازیکنان پست های چهار و پنج دانست؟
تعطیلات و مشکلاتی که کرونا ایجاد کرد غیر قابل انکار است چون روی ورزش دنیا تأثیر گذاشت و ورزش ایران هم مستثنی نیست. آماده سازی تیم های ملی برای حضور در پنجره های فیبا با آماده سازی برای تورنمنت هایی مثل کاپ آسیا متفاوت می باشد. در پنجره های فیبا شرایط آماده سازی دراز مدت مطابق آنچه که قبلا گفتم برای ما وجود ندارد. بازیکنان با یک دوره آماده سازی در باشگاه ها وارد اردوی تیم ملی می شوند. متاسفانه در باشگاه ها دوره آماده سازی گاها کافی نیست و تیم ها در طول فصل به آمادگی لازم می رسند که البته این مساله در حال بهتر شدن است. وقتی بازیکنان در زمان برگزاری لیگ وارد اردوی تیم ملی می شوند زمان محدودی برای آماده سازی جهت حضور در پنجره ها دارند و متاسفانه شاید قابلیت لازم برای انتقال اطلاعات مناسب در زمان محدود، جهت ایجاد هماهنگی در تیم ملی وجود ندارد. وقتی وارد مسابقات شدیم با روش هایی مواجه شدیم که مقابله با آنها احتیاج به هماهنگی داشت و ما آماده نبودیم. مثل دفاع منطقه ای تیم سوریه که ما آمادگی مقابله موثر با آنرا نداشتیم.
*چگونه میتوان روال و زمان آماده سازی بسکتبال ایران را کوتاه مدت کرد؟ چه برنامه ای برای کاهش زمان آماده سازی نیاز است؟
با برنامه ریزی، آموزش فراگیر و آماده سازی بازیکنان از سنین پایین، حضور هر چه بیشتر بازیکنان در لیگ های سطوح بالاتر و همینطور ارتقاء سطح کیفی لیگ. تنها بالا بردن تعداد تیم ها کافی نیست. ما هنوز از نظر کیفی نیاز داریم که لیگ های خویش را ارتقاء دهیم تا تیم ملی متضرر نشود. در واقع بازیکنان باید در لیگ و باشگاه ها آماده شوند. در پنجره ای که تیم ملی ایران باخت دوران آماده سازی در بعضی باشگاه ها به هر علتی کافی نبود. البته منظورم این نیست که باشگاه ها مقصرند، اما بخشی هم به این مورد برمی گردد. باید اختلاف سطح آماده سازی و رقابت باشگاهی خویش را با سطوح بین المللی کم تر و کم تر نماییم.
در مجموع میتوان اظهار داشت که نباید بار اصلی روی اردوهای طولانی مدت و مسابقات تدارکاتی خارجی تیم ملی باشد. البته شاید همیشه نتوانیم با تصمیمات در زمان بازی که آنها هم نیازمند بازنگری هستند مشکلات آماده سازی را حل نماییم.
*دلیل ضعف بسکتبال ایران در بازی پیرامونی چیست؟ معمولا این مشکل در زمانی هایی که ستاره ای چون حدادی را زیر سبد نداریم خودنمایی می کند.
هر تیم و بسکتبال هر منطقه ای یک سبک خاص را با عنایت به استعدادهای در اختیارش دارد، اما من هنوز در مورد سبک بسکتبال کشورمان به نتیجه نرسیده ام که چه سبکی داریم؟ بخاطر این که ما تلفیقی از روش های مختلف را انجام می دهیم. این مورد در شاکله بسکتبال کشور مبهم است و نمی توان موارد واضحی را استخراج کرد.
در بعد کلان، افرادی که مسئولیت تیم های ملی را دارند باید یک سبک خاص را با عنایت به شرایطی که داریم مشخص کرده و در رده های سنی مختلف شرایط آموزش آن را برنامه ریزی و فراهم نمایند. کاری که در خیلی از کشورهای دیگر انجام می شود. هر سنی خصوصیتی دارد که باید بر مبنای آن مطالب آموزشی لازم را به بازیکنان تعلیم دهیم. نباید یک بازیکن در رده های سنی مختلف با مربیانی که از نظر سبک بازی متفاوت هستند کار کند. این تنوع سبک ها سبب سردرگمی استعدادها است چون وقتی به تیم بزرگسالان می رسیم یک ناهمگونی در سبک کلی بازی بازیکنان بوجود می آید.
با توجه به سبک مشترک است که نقش بازیکنان پیرامونی و تعامل آنها با بازیکنان داخلی تعیین می شود و در بود یا نبود یک یا چند بازیکن در ترکیب تیم روش های جایگزین تعریف می شوند تا افت و خیزهای شدید کمتر اتفاق بیفتد. ما باید طراحی نماییم که با یا بدون حامد حدادی چطور می خواهیم بازی کنیم؟ مشابه یا متفاوت؟ باید دید کادرفنی چه فلسفه ای دارد.
*تغییر سبک بازی به صورت زیرساختی یک فلسفه زمان بر است. با عنایت به همگروهی ایران با رقبای قدرتمندی چون آمریکا و فرانسه در المپیک، نظر خاصی برای سبک بازی تیم ملی دارید؟
این مبحث کاری نیست که در کوتاه مدت انجام دهیم، تصمیم گیرنده های بسکتبال ما باید این توانایی را داشته باشند که در مورد این مورد تصمیم گیری و برنامه ریزی کنند که البته تا هم اکنون باید شده باشد. برای المپیک می توانیم در لایه های بالایی مثل تاکتیک و تکنیک کارها و تغییراتی انجام دهیم، اما در مجموع باید کارهای بنیادی به صورت دراز مدت انجام شوند که به آن اشاره کردید.
*ترافیک پست چهار تیم ملی بسکتبال ایران را چطور ارزیابی می کنید؟
یکی از علائم بسکتبال مدرن مشخصات گوناگونی است که بازیکنان پست چهار [شوت زنی و...] پیدا کرده اند و این مورد هم کم و بیشتر از بسکتبال اروپایی ها الهام گرفته شد. باید ببینیم کدام یک از نفرات ما این خصوصیت ها را دارند یا بیشتر به آنها نزدیک هستند و با تفکرات فنی کادر فنی همخوانی دارند، همان نفرات به کار گرفته شوند. ضمن این که بخشی از بازیکنان ما هم پست چهار خالص نیستند، بین چهار و پنج بازی می کنند یعنی نه پنج کامل هستند نه چهار کامل که با عنایت به سبک بازی تیم می تواند نقطه قوت یا ضعف باشد.
*درباره انتقادهایی که راجع به نبود جایگزین مناسب برای حامد حدادی مطرح می شوند هم صحبت کنید، دلیل این نقطه ضعف چیست؟
پیدا کردن جانشین برای حامد حدادی یا صمد یا مهدی کامرانی آسان نیست، اما بدون برنامه ریزی هم مقدور نیست، مثلا شاید بازیکنان جانشین حدادی حتما همه خصوصیات او را نداشته باشند چون بازیکنی با ۲ متر و ۱۸ سانتی متر قد آن هم با این کیفیت بسیار کم وجود دارد و مؤید این است که احیانا کشف بازیکنانی با این کیفیت در چرخه استعدادیابی کشور آسان نیست. با این وجود چاره ای جز ساماندهی امور استعدادیابی در کشور نمی بینم. شما به آرون گرامی پور اشاره کردید، ما از آرون چند وجه مختلف دیده ایم. او حتی در بخشی از زمان بازی های جام جهانی پست چهار بازی می کرد و شاید بعضی معتقد باشند که ترکیب او با حدادی خوب است، هرچند که من در همه شرایط با این نظر موافق نیستم.
متاسفانه به نظر من در پنجره دوم انتخابی کاپ آسیا او عملکرد قابل قبولی نداشت. حضور آرون زمانی اثرگذار است که آماده باشد. هم اکنون سالار منجی هم در جمع نفرات دعوت شده هست که جوان با استعدادی است. او از نظر فنی راهی طولانی در پیش دارد و باید به صورت مستمر تمرین کند. خود حسن زاده هم بازیکنی است که می تواند پنج بازی کند. البته هم اکنون شرایط پست پنج هم گرفتار تغییرات شده، اما ما همچنان با سیستم قدیمی از بازیکنان خود استفاده می نماییم و به آنها آموزش می دهیم. آماده کردن بازیکنان مناسب پست پنج زمان بر است، اما فعلاً می توانیم تغییرات محدودی در بازیکنان موجود خود صورت دهیم تا با نفرات آماده در مسابقات شرکت نماییم..
*حرف پایانی شما؟
امیدوارم در مجموع حضور تیم های ملی ایران در میادین بین المللی سبب شادی مردم شود و به بسکتبال کشورمان افتخار نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب